PE

Onder de naam polyetheen vallen drie soorten materialen, nl.: hard-polyetheen, zacht-polyetheen en hoogmoleculair-polyetheen.

Hard-polyetheen

Hard-polyetheen of hard-PE is een materiaal, waarbij nogal wat verwarring bestaat betreffende de benaming. Men noemt dit materiaal hard-polyetheen ook wel HdPE (Hoge dichtheid Polyetheen). Hard-polyetheen is een zeer sterk materiaal met een zeer goede chemische bestendigheid. Het materiaal wordt door olie en vetten aangetast. Het oppervlak voelt enigszins vettig aan. Het materiaal is goedgekeurd voor toepassing in de levensmiddelen-industrie. Hard-polyetheen wordt voor de industrie als halffabrikaat geleverd in een zwarte kleur, omdat de naturel-uitvoering van het materiaal niet U.V.-bestendig is.

Door een klein percentage roet aan het polyetheen toe te voegen, wordt het materiaal geschikt gemaakt voor buitentoepassingen. Toepassingen vindt men op het gebied van water- en gastransport, verder voor bakken, opslagtanks, dakvensterramen en ventilatiedakdoorvoeren.
De maximale gebruikstemperatuur is 90°C. Het behoudt zijn goede mechanische eigenschappen tot -30°C. Hard-polyetheen is tevens verkrijgbaar in “huidskleur” speciaal voor de orthopedische industrie.

Zacht-polyetheen

Ook hier weer een probleem met de naam. Zacht-polyetheen wordt namelijk ook LdPE (Lage dichtheid polyetheen) genoemd. Zacht-polyetheen lijkt veel op hard-polyetheen, echter met dien verstande, dat dit materiaal zachter is. Het grootste afzetgebied voor deze materiaalgroep vindt men in de foliewereld, als boterhamzakjes, huisvuilzakken, tuin- en landbouwfolie, verpakkingsfolie e.d.
De maximale gebruikstemperatuur ligt ongeveer 20°C. lager dan die van hard-polyetheen. De minimale gebruikstemperatuur is eveneens -30°C.